کاربرد روش PROMETHEE به‌عنوان رویکردی سازنده در تصمیم‌سازی و برنامه‌ریزی‌های منطقه‌ای (مطالعۀ موردی: شهر کوچک جویبار)

امروزه بیشتر شهرهای ایران در مسائلی چون عدم تعادل در سلسله‌مراتب، نابرابری در برخورداری از امکانات و منابع، افزایش روند مهاجرت، قطبی‌شدن و پیدایش الگوی تسلط تک‌شهری و نداشتن راهبرد توسعه اشتراک دارند و با چالش‌های جدی در سطوح منطقه‌ای روبه‌رو هستند. در استان مازندران، نابرابری جمعیتی و برخورداری از امکانات در بین شهرهای بزرگ و کوچک بازگوکنندة نابرابری و ناهمگونی زیادی در سلسله‌مراتب شهری است، درحالی‌که شهرهای کوچک با توجه به توان‌های اقتصادی و کارکردی به‌عنوان حلقة واسط و پیونددهندة جامعه روستایی با شهرهای میانی و بزرگ می‌توانند در برقراری تعادل در نظام سلسله‌مراتبی و ایجاد توازن در بهره‌مندی از خدمات و زیرساخت‌ها و تراوش توسعه به نواحی پیرامون نقش سازنده‌ای داشته باشند. در پژوهش گروه‌های شهری استان مازندران به همراه معرفی و بهره‌گیری از روش تحلیلی PROMETHEE، نتایج گویای نابرابری گسترده در میزان برخورداری از امکانات، تسهیلات، زیرساخت‌ها و خدمات شهری در شهرستان‌های این استان است. در این زمینه، شهرهای بزرگ بیشترین خدمات را در اختیار دارند و هرچه به سمت شهرهای گروه میانه و کوچک‌تر پیش می‌رویم، از میزان این امکانات کاسته می‌شود و روند کاهشی مشاهده می‌شود، به‌طوری‌که در بخش‌های اقتصادی، فرهنگی، کالبدی و زیربنایی، شهرستان ساری بالاتر از همة این گروه از شهرها قرار گرفته است. نتایج تحلیلی به‌طور تفصیلی در متن اصلی این پژوهش ارائه شده است.